Witlof, ook bekend als witloof, grondwitloof of Brussels lof (Cichorium intybus var. foliosum), is een bladgroente die in het donker wordt geteeld. Wanneer witlof in het licht groeit, wordt de krop namelijk groen door de vorming van chlorofyl. De afgesneden of afgebroken krop kan zowel rauw als gekookt gegeten worden. Witlof is, net als roodlof, een variëteit van cichorei. Ook andijvie behoort tot de cichoreiachtige groenten.
De introductie van nieuwe groentesoorten vond plaats in Andalusië met de komst van de Arabieren in Spanje tijdens de middeleeuwen. Een van deze groenten was witlof. Volgens volksverhalen zou witlof per toeval zijn ontdekt rond 1830 tijdens de Belgische Revolutie in de omgeving van Brussel, toen boer Jan Lammers in Schaarbeek cichoreiwortels verstopte onder een laagje zand in zijn kelder. Na enkele weken ontdekte hij dat de bittere wortels waren uitgelopen en dat de blaadjes zoet en mals smaakten. Hij besloot de witte blaadjes te verkopen als rauwe wintergroente, oftewel “wit loof”, omdat er in die tijd weinig andere groenten beschikbaar waren. Deskundigen beschouwen dit verhaal echter als een mythe.
Frans Breziers, cultuuroverste van de Plantentuin in Brussel, speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van witlof. In 1850-1851 ontwikkelde hij een methode om witte kroppen op de wortels te laten groeien. Hij ontdekte dat duisternis, warmte en vochtigheid essentieel waren voor het kweken van witlof. De witte bladeren ontstaan doordat de plant geen licht ontvangt. Zonder daglicht produceert de plant geen chlorofyl, de groene kleurstof. Het “wit loof” werd voor het eerst verkocht op de Brusselse markt in 1867 en in de Parijse Hallen in 1883. Door verbetering van de teelttechnieken en veredeling werden de kroppen in de loop der tijd groter en steviger.
Ontdek de boeiende wereld van witlof, van zijn unieke teeltproces in het donker tot zijn historische achtergrond. Geniet van de veelzijdige toepassingen van deze bladgroente in diverse gerechten en profiteer van de voedingswaarde die witlof te bieden heeft.
Bereiding witlof
Vroeger had witlof een enigszins bittere smaak. Sommige mensen, vooral kinderen, houden daar niet van. Tegenwoordig zijn er witlofrassen die niet of bijna niet bitter zijn. Rauwe witlof heeft geen uitgesproken bittere smaak. Witlof wordt vaak gekookt gegeten. Door witlof te koken met behalve water wat melk wordt de bittere smaak verzacht. De groente kan ook rauw in een salade met stukjes appel, ander fruit of met rauwkostgroentes worden gegeten.
Rauw gegeten is de smaak fris en lichtjes bitter. Het is daardoor een populair ingrediënt in zomerse gemengde salades.Witlof wordt in de oven bereid met bijvoorbeeld ham en kaas. Ook kan het in soep worden verwerkt. Andere bereidingsmethoden zijn roerbakken of stoven en opdienen met een hollandaisesaus als “witlof à la crème”.
Stap 1: Verwijder de lelijke buitenbladeren van de witlof
Stap 2: Pak een keukenmes
Stap 3: Snijd de stronkjes van de witlof overdwars in reepjes (begin bij het bovenste puntje)
Stap 4: Gooi het laatste stuk stronk weg
Stap 5: Verwijder de bittere plakjes van de harde kern
| Kooktijd | |
| Rauw eten | mogelijk |
| Frituren | 8 minuten |
| Grillen | 1 minuut |
| Koken | 10 minuten |
| Stomen | 15 minuten |
| Stoven | 10 minuten |
| Wokken | 8 minuten |
| Houdbaarheid & portie | |
| Houdbaarheid | 7 dagen |
| Portie kleine eter | 250 gram |
| Portie grote eter | 300 gram |
| Voedingswaarden | |
| Energie (kJ) | 70 |
| Energie (kcal) | 17 |
| Eiwit totaal (g) | 1.2 |
| Koolhydraten totaal (g) | 2.1 |
| Vet totaal (g) | 0.1 |
| Voedingsvezel totaal (g) | 1.1 |
| Water (g) | 95.3 |
De voedingswaarden zijn per 100 gram weergegeven.
