Rabarber koken: Geschiedenis, Toepassingen en Teelttips

Rabarber (Rheum rhabarbarum) behoort tot de duizendknoopfamilie en is een plant die wordt gekweekt vanwege zijn eetbare delen. Deze plant heeft al meer dan 5000 jaar de interesse van mensen, maar aanvankelijk werd het vooral gebruikt als geneesmiddel. De Chinezen waren de eersten die rabarber uit de Aziatische steppen in cultuur brachten. Uit de wortel werd en wordt nog steeds een sterk purgeermiddel gewonnen. De stelen van rabarber bevatten de stof pariëtine, die in hoge concentraties tumorgroei remt in celkweken en proefdieren. Hoewel er nog geen bewijs is van hetzelfde effect bij mensen.

In de 17e eeuw ontdekte John Gerard, hofbotanicus van koning Charles I van Engeland, dat de stelen van rabarber eetbaar zijn. Pas in de 18e eeuw kreeg rabarber als groente meer bekendheid. In Nederland en België begon de teelt van rabarber rond 1900.

Rabarber is voornamelijk verkrijgbaar in de zomer, maar kan ook al vanaf november worden gekocht. Dit is mogelijk doordat rabarberpollen onder gecontroleerde omstandigheden kunnen worden gekweekt. Bij buitenteelt is het belangrijk om na de langste dag van het jaar geen stelen meer te oogsten. Op die manier kan de plant voldoende reservestoffen opbouwen voor het volgende jaar.

Wil je zelf rabarber kweken?

Het is een relatief gemakkelijke plant om te telen. Zorg voor een zonnige locatie in de tuin met goed doorlatende grond. Plant rabarberknollen in het voorjaar en geef ze regelmatig water. Oogst de stelen met een draaiende beweging en laat de plant voldoende bladeren behouden om energie op te slaan. Zo kun je jaar na jaar van je eigen rabarberoogst genieten.

Ontdek de veelzijdigheid van rabarber in diverse culinaire toepassingen. Van zoete desserts en gebak tot hartige gerechten, rabarber voegt een unieke smaak en textuur toe. Probeer eens een rabarbercompote, een rabarbertaart of voeg het toe aan stoofschotels voor een verrassende twist.

Leer meer over de geschiedenis, geneeskrachtige eigenschappen en teelt van rabarber. Geniet van de heerlijke smaak en ontdek nieuwe manieren om deze veelzijdige groente in je keuken te gebruiken.

Voedingsstoffen

100 gram verse onbereide rabarber bevat gemiddeld twee gram koolhydraten, 0,5 g eiwit en 0,1 g vet. Verder aan mineralen 300 mg kalium, 40 mg calcium, 0,5 mg ijzer en aan vitamines 0,05 mg B1, 0,02 mg B2 en 10 mg C. De energiewaarde van 100 g is 46 kJ.

Bereiding

Alleen de rode bladstelen worden gegeten. Deze worden in stukken van twee centimeter gesneden en met weinig water gekookt. Als de stukken geheel in vezels uit elkaar vallen is de rabarber klaar. Rabarber kan warm of koud worden gegeten. In beide gevallen is het een bijgerecht dan wel een nagerecht. Rabarber is ook goed te gebruiken in gebaksoorten zoals vlaai.

Rabarber wordt later in het seizoen steeds zuurder. Vanwege deze uitermate zure smaak, door het aanwezige oxaalzuur, moet er veel suiker en of honing aan de groente worden toegevoegd. De stelen hoeven niet geschild te worden. Als dit toch gebeurt wordt de gekookte rabarber groen, anders krijgt de gekookte rabarber een rode kleur. Sommige mensen voegen ter neutralisatie van het oxaalzuur wat kalk (meestal calciumcarbonaat in de vorm van krijtpoeder of neerslagkalk) aan de rabarber toe, waardoor het een zachtere smaak krijgt; volgens anderen gaat dit juist ten koste van de smaak. Oxaalzuur is een stof die kalk bindt waardoor het de opname belemmert, in grote hoeveelheden is het zelfs giftig maar dan moet men wel heel veel (zo’n tien kilo) eten.

Men kan rabarber ook rauw eten. Meestal wordt er dan zout over gestrooid. Dit is een populaire snack in Koerdistan.

Stap 1: Pak een keukenmes
Stap 2: Snijd de witte bladvoet van de rabarber eraf
Stap 3: Was de rabarberstengels in water
Stap 4: Snijd de rabarberstengels in stukken

De voedingswaarden zijn per 100 gram weergegeven.