Rabarber (Rheum rhabarbarum) is een plant uit de duizendknoopfamilie. De plant wordt gekweekt vanwege zijn eetbare delen.
Rabarber staat al meer dan 5000 jaar bij de mens in de belangstelling, in het begin echter alleen als geneesmiddel. De Chinezen hebben dit gewas, uit de Aziatische steppen, als eerste in cultuur gebracht. Uit de wortel werd en wordt nog steeds een sterk purgeermiddel gewonnen. De stelen bevatten de stof pariëtine, dat in celkweken en in proefdieren in hoge concentraties tumorgroei remt, maar waarvan nog geen effect in mensen is aangetoond. Omstreeks 1600 ontdekte John Gerard, hofbotanicus van de Engelse koning Charles I, dat de stelen gegeten kunnen worden. Het duurde echter tot ver in de achttiende eeuw, voordat rabarber als groente een grotere bekendheid kreeg. In Nederland en België vindt de teelt vanaf ongeveer 1900 plaats.
Rabarber is voornamelijk in de zomer op de markt, maar ook kan rabarber al vanaf november gekocht worden. Dit is mogelijk doordat de rabarberpollen geforceerd kunnen worden. Bij de buitenteelt is het belangrijk om na de langste dag geen stelen meer te oogsten, opdat de plant voldoende reservestoffen voor het volgend jaar kan vormen.
Voedingsstoffen
100 gram verse onbereide rabarber bevat gemiddeld twee gram koolhydraten, 0,5 g eiwit en 0,1 g vet. Verder aan mineralen 300 mg kalium, 40 mg calcium, 0,5 mg ijzer en aan vitamines 0,05 mg B1, 0,02 mg B2 en 10 mg C. De energiewaarde van 100 g is 46 kJ.
Bereiding
Alleen de rode bladstelen worden gegeten. Deze worden in stukken van twee centimeter gesneden en met weinig water gekookt. Als de stukken geheel in vezels uit elkaar vallen is de rabarber klaar. Rabarber kan warm of koud worden gegeten. In beide gevallen is het een bijgerecht dan wel een nagerecht. Rabarber is ook goed te gebruiken in gebaksoorten zoals vlaai.
Rabarber wordt later in het seizoen steeds zuurder. Vanwege deze uitermate zure smaak, door het aanwezige oxaalzuur, moet er veel suiker en of honing aan de groente worden toegevoegd. De stelen hoeven niet geschild te worden. Als dit toch gebeurt wordt de gekookte rabarber groen, anders krijgt de gekookte rabarber een rode kleur. Sommige mensen voegen ter neutralisatie van het oxaalzuur wat kalk (meestal calciumcarbonaat in de vorm van krijtpoeder of neerslagkalk) aan de rabarber toe, waardoor het een zachtere smaak krijgt; volgens anderen gaat dit juist ten koste van de smaak. Oxaalzuur is een stof die kalk bindt waardoor het de opname belemmert, in grote hoeveelheden is het zelfs giftig maar dan moet men wel heel veel (zo’n tien kilo) eten.
Men kan rabarber ook rauw eten. Meestal wordt er dan zout over gestrooid. Dit is een populaire snack in Koerdistan.
Stap 1: Pak een keukenmes
Stap 2: Snijd de witte bladvoet van de rabarber eraf
Stap 3: Was de rabarberstengels in water
Stap 4: Snijd de rabarberstengels in stukken
| Kooktijd | |
| Rauw eten | mogelijk |
| Frituren | – |
| Grillen | 4 minuten |
| Koken | 10 minuten |
| Stomen | – |
| Stoven | 12 minuten |
| Wokken | – |
| Houdbaarheid & portie | |
| Houdbaarheid | 7 dagen |
| Portie kleine eter | 225 gram |
| Portie grote eter | 275 gram |
| Voedingswaarden | |
| Energie (kJ) | 97 |
| Energie (kcal) | 23 |
| Eiwit totaal (g) | 1 |
| Koolhydraten totaal (g) | 2 |
| Vet totaal (g) | 0 |
| Voedingsvezel totaal (g) | 1.8 |
| Water (g) | 93 |
De voedingswaarden zijn per 100 gram weergegeven.
Bronnen
Afbeelding:Door No machine-readable author provided. Johan~commonswiki assumed (based on copyright claims). – No machine-readable source provided. Own work assumed (based on copyright claims)., CC BY-SA 3.0, Link
 is een plant uit de duizendknoopfamilie. De plant wordt gekweekt vanwege zijn eetbare delen.){kind=link}